Kościół katolicki obchodzi 2
lutego święto Ofiarowania Pańskiego. W polskiej tradycji bardziej znane jest
jako święto Matki Boskiej Gromnicznej, gdyż tego dnia święci się świece.
Święto Ofiarowania Pańskiego wprowadził papież
Gelazy I (zm. 496 r.). Jest ono nawiązaniem do ewangelicznego opisu ofiarowania
Jezusa. 40 dni po Jego narodzinach Maryja i Józef zanieśli dzieciątko do
świątyni w Jerozolimie, by zgodnie z prawem mojżeszowym ofiarować Je Bogu w
hołdzie dziękczynienia za darowanie Izraelitom życia podczas przejścia przez
Egipt Anioła Zniszczenia. Przebywający wtedy w świątyni starzec Symeon
rozpoznał w Jezusie Mesjasza.
Święto to zamyka cykl świąt Bożego Narodzenia. W
kościołach rozbiera się tego dnia żłóbki, a w domach choinki, przestaje się
śpiewać kolędy, kończy się okres wizyt duszpasterskich w domach.
Do tego święta nawiązuje piękny wiersz Kazimiery
Iłłakowiczówny: Wilk gromniczny
Szła Najświętsza przez bór Panienka,
miała płaszcz błękitny, białą sukienkę
i szło wilczysko chytre, przyczajone, przemarznięte,
za Panną Świętą.
Wilka szukali z kłonicami,
jak go znajdą, kości mu połamią:
zeżarł zeszłej zimy cielę białe, prześliczne
w samą Gromniczną!
Spotykają chłopi świętą podróżną,
zdejmowali czapki, patrzą – na próżno:
„Wybacz nam, pani wspaniała,
czyś wilka nie widziała?
Zjadł on sierotce Jasi jagnię chude,
zagryzł wołu w stajni i psy po budach.
Wielka twa łaska, Matko, straszna jego ohyda,
więc nam go wydaj!”
„Anim go szukała, ani go wydam.
Patrzcie lepiej po sercach, to się wam przyda,
bo tam to właśnie, a nie wśród ścieżyn,
wilk leży!”
Poszły rosłe chłopiska milcząc do chałup.
Ogląda się Panienka po śniegu białym,
ogląda się wszędzie, aż spod płaszcza jej milczkiem
wylazł łeb wilczy!
„A tuś mi, dławco jagniąt bezbronnych?
Katom cię wydać byłabym skłonna,
tylko że nad twą wilczą niedolą
serce mnie boli.
Skoroś sam znalazł moją opiekę
zostań już przy mnie, bo gdzie uciekniesz!
Będziesz mi za to roztropnie służył
zimą w podróży.”
Odtąd chodzi wilk z Matką Najświętszą wiernie
przez śniegi puste, zawiane ściernie,
pełniąc śród nocy mroźnych i długich
różne posługi.
A kiedy jasną gromnicą świeci
Panna przeczysta pośród zamieci,
tuż i Gromniczny Wilk za swą panią
jarzy ślepiami.
Matki Boskiej Gromnicznej w naszej parafii