Rzuców
Pirsy dziń to łurocystoś we
dworze w Rzucowie. Godały majówka ale tako inso nis łu nos co śpiwajo pod
figurom. Ludzi sie najechało! Cało kupa. Nawet kuniami przyjechały wojskowe chłopy. Beły tes stare rowerzyny, a i
chłopy w takich portkach jak downi mioł mój łojciec. Późni godały
łokolicnościowe mowy. Najsompirw gospodorze po nasemu Bartki (Małgosia i
Bartek), późni róźne łosobistości: Andzia Świentochosko z MPEK (Anna
Świętochowska) i derechtory, nie znom jich wszystkich. No a dali trocha
śpiwanio, granio, jedzenio, łognisko. Mnie zawdy sie podobujo takie schocki bo
mozno pogodać z róźnymi ludźmi.
Chlewiska
W noclegowni tamtejsy trza beło
kłaś sie spać azeby rano po śniodaniu dali jechać.
Jełza
Zabrały nos do Jełzy kaj mom
wydeptane swoje ścieski ale sie ciese bo ino jesce w Malinowym Chruśnioku nie
bełam. Cytałam ino jak powstawoł i ciekawom beła jak wyglondo. Tam jus cekoł na
nos Norbert. No trza powiedzić ładne łotocenie. Jes kaj porozmyślać, z
Leśmianem sie łobocyć. Dobrze ze sie chciało nichtórym ludziom łodnowić toto
mijsce. Wleźliśwa tys na zomek. Tutaj to
dopiro Paweł nagodoł nom róźnych rzecy, pełno copke. Późni poleźliśwa na lody
leśmianoskie. Łoberzieliśwa biblioteke (mojo pirso robote) i Etażerke, tako
sofke, trocha łośklono z ksioskami na dworze.
Podkuńce
Na Cestochosko byliśwa jesce w Jełzy
ale zaros rusyliśwa do Podkuńc. Tamte jus nos wyglondały. Łoj, tutejsy
łorkiestrant przywitoł nos marsiem as zrobieło sie ciepło kole dołka.
Najsompirw połopowiadałam co tys wycyniomy na ty nasy wsi. Pochwoliłam sie
nasym łobejściem. Pokozałam trocha łodbitek, papirów no i ksioske napisano bes
Podkuńconke Mariole Krukowo ło nasym downym jenzyku ło nazwie „Nase godanie. Język mieszkańców Podkońc i
okolic”, chtóro kozdem gość dostoł na pamiontke i pore papirków w torbie z
nasy gminy. Nase kobity, sklepowo i sołtysowo trocha tys przedstawiały. Późni jesce
pośpiwaliśwa, połulaliśwa. Daliśwa
trocha kozdemu picio, wody z rombarbaru bo wor beł nie sty zimi a i
chleba z nasymi frykasami – smolcem, kiskami ale tys lepsymi wendlinami azeby
nicht nie zecloł w dalsy drodze. Cos jus beło łodjezdzać dali to jesce po drode
pośliśwa do nasego krzyza dwuramiennego „wielgi pamiontki”, chtóry łostoł
łodbudowany razem z jego historiom. Mioł 100 lot a pumók nom wycowiechać sie z
tyfusu po wojnie, w bidzie jako nastała w tamtejsy cos.