Krótkie przemówienie wygłosił Pan
Rafał Nadgrodkiewicz i Marian Kruszewski.
Należy wspomnieć, iż bitwa rozegrała
się na polach ciecierowskich w tym również dwóch przysiółków: Budek
Ciecierowskich i Budek Podkończarskich. W tym czasie Komendantem Podobwodu był por.
Marian Wujkiewicz „Judym”.
„10
sierpnia, w godzinach porannych, na teren gajówki Barszcza wjechał niemiecki
samochód ciężarowy z trzema żołnierzami. Został on przepuszczony przez
ubezpieczenie […] Dowodzący
zgrupowaniem por. Marceli Dusiński „Dym” zdawał sobie sprawę, że
zdekonspirowanie walką postoju partyzantów może wywołać kolejne działania
Niemców. Na szczęście do zgrupowania powrócił już pododdział wysłany na
zasadzkę. Rozpoczęto przygotowania do dalszej walki grupując oddziały na linii
lasu, w rowie. Jednocześnie rozpoczęto przygotowywanie
taborów do opuszczenia zagrożonego obszaru.
Zgodnie z przewidywaniami w rejon lasów nadciągnęły siły niemieckie stanowiące równowartość batalionu piechoty z moździerzami i bronią ciężką. Frontalny atak nastąpił od strony Pasztowej Woli, ale został powstrzymany ogniem partyzanckim. Niemcy nie dali jednak za wygraną i rozpoczęli ostrzeliwanie lasu ogniem broni ciężkiej i moździerzy. Zgrupowanie partyzanckie zaczęło ponosić straty. Zabity został Stefan Cyprowski „Jordan” (syn policjanta z Lipska). Ranni zostali: Henryk Stawiarz „Powroźnik”, pchor. Wojciech Chrzanowski „Zek”, Stanisław Bogucki „Piła”, Lech Obiała „Biały” oraz kilku innych z lżejszymi obrażeniami (Gabriel Urlich „Walet” i Jerzy Powroźnik „Fakir” (syn komendanta policji z Lipska – obaj z grupy „Młokosa”).
Straty w ludziach oraz kończące się zapasy amunicji sprawiły, że por. „Dym” nie czekając na noc nakazał oddziałom wycofać się z linii walki. Tabory były już gotowe do odmarszu i zgrupowanie opuściło miejsce walki. Niemcy nie odważyli się wejść do lasu przy zapadającym zmroku, a jedynie ograniczyli się do jego ostrzeliwania i spalenia gajówki Barszczów w Budkach Ciecierowskich. Następnego dnia otoczona została sama Ciecierówka, a wielu jej mężczyzn zostało aresztowanych…”[1].
Zgodnie z przewidywaniami w rejon lasów nadciągnęły siły niemieckie stanowiące równowartość batalionu piechoty z moździerzami i bronią ciężką. Frontalny atak nastąpił od strony Pasztowej Woli, ale został powstrzymany ogniem partyzanckim. Niemcy nie dali jednak za wygraną i rozpoczęli ostrzeliwanie lasu ogniem broni ciężkiej i moździerzy. Zgrupowanie partyzanckie zaczęło ponosić straty. Zabity został Stefan Cyprowski „Jordan” (syn policjanta z Lipska). Ranni zostali: Henryk Stawiarz „Powroźnik”, pchor. Wojciech Chrzanowski „Zek”, Stanisław Bogucki „Piła”, Lech Obiała „Biały” oraz kilku innych z lżejszymi obrażeniami (Gabriel Urlich „Walet” i Jerzy Powroźnik „Fakir” (syn komendanta policji z Lipska – obaj z grupy „Młokosa”).
Straty w ludziach oraz kończące się zapasy amunicji sprawiły, że por. „Dym” nie czekając na noc nakazał oddziałom wycofać się z linii walki. Tabory były już gotowe do odmarszu i zgrupowanie opuściło miejsce walki. Niemcy nie odważyli się wejść do lasu przy zapadającym zmroku, a jedynie ograniczyli się do jego ostrzeliwania i spalenia gajówki Barszczów w Budkach Ciecierowskich. Następnego dnia otoczona została sama Ciecierówka, a wielu jej mężczyzn zostało aresztowanych…”[1].
Nazwiska wywiezionych
mężczyzn wyryte są na płycie pamiątkowej przytwierdzonej do figury latarniowej
w Pasztowej Woli. Oto one: Dygas Michał, Nogajski Jan, Pryciak Władysław, Pryciak
Antoni, Pryciak Karol. Pawlak Stefan, Rosiak Henryk, Sierocki Ignacy oraz Stefan
Dziura mieszkaniec Budek Podkońcarskich.
Na ziemi ciecierowskiej wybudowany
został pomnik upamiętniający te okrutne wydarzenia, który został odsłonięty 12.08. 1979 roku (dane od Anonimowego użytkownika). Jest to krzyż metalowy i
kamienie – głazy polne z płytą pamiątkową, na której obok znaku Polski
Walczącej widnieje następujący napis:
MIEJSCE UŚWIĘCONE
MĘCZEŃSKĄ KRWIĄ
POWSTAŃCÓW z 1863 R. MIESZKAŃCÓW CIECIERÓWKI
I PARTYZANTÓW AK, KTÓRZY
W OBRONIE WIARY
I WOLNOŚCI OJCZYZNY
ODDALI SWE ŻYCIE
OKRUTNIE ZAMORDOWANI
PRZEZ OKUPANTÓW
HITLEROWSKICH W DNIU 11.
VIII. 1944 R.
„WIECZNY ODPOCZYNEK RACZ
IM DAĆ PANIE”
[1]
Obwód Iłża – Podobwód III Iłża, http://www.akokręgkielce.pl/id-272-pp/articles/id-272-pp.html,
[dostęp 13.08.2017 r.]
Super wpis. Pozdrawiam i czekam na więcej.
OdpowiedzUsuńBardzo fajny wpis. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuń